Τα Ιερά Μυστήρια(2/3)

Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων

ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ, ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ, ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι Μυσταγωγικές Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων

Μεταγλώττιση στην Νεοελληνική

(συνέχεια από το προηγούμενο)

υπό

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΙΟΝ. ΔΡΑΓΑ, δθ, δφ, δθ

Πρωτοπρεσβυτέρου

[ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Στην εποχή του Αγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Ιεροσολύμων (4^ος αιώνας) για να γίνει κανείς χριστιανός έπρεπε πρώτα να προετοιμασθεί πνευματικά, να κατηχηθεί στην χριστιανική πίστη και έπειτα να βαπτισθεί. Η εγγραφή του στο κατηχητικό σχολείο της Εκκλησίας γινόταν στις αρχές της Μ. Σαρακοστής και τα μαθήματα συμπληρώνονταν την Μ. Εβδομάδα. Η Βάπτιση γινόταν το βράδυ του Μ. Σαββάτου. Τότε γινόταν και το χρίσμα και η συμμετοχή των νεοφώτιστων στα άχραντα Μυστήρια, στο τίμιο Σώμα και στο πανάγιο Αίμα του Χριστού. Έπειτα, κατά την διακαινήσιμο εβδομάδα, ακολουθούσαν οι τελευταίες Κατηχητικές ομιλίες που εξηγούσαν στους νεοφώτιστους την σημασία των τριών Μυστηρίων με τα οποία έγιναν χριστιανοί. Ο άγιος Κύριλλος (+386) είναι ο πρώτος πατήρ της Εκκλησίας που εξέδωσε όλες τις 24 κατηχητικές ομιλίες του. Στην 1η (Προκατήχηση) εξηγεί την νέα προοπτική της χριστιανικής πίστης. Στις επόμενες 18 που προηγούνταν του βαπτίσματος εξηγεί τις συνισταμένες της χριστιανικής ζωής (Κατηχήσεις 2-6) και τα κύρια δόγματα της Χριστιανικής πίστης (Κατηχήσεις 7-18). Στις 5 τελευταίες πού λέγονται μυσταγωγικές και ακολουθούσαν το Βάπτισμα (19-24) εξηγεί τα τρία εισαγωγικά μυστήρια, το Βάπτισμα, το Χρίσμα και την Θ. Ευχαριστία ή Κοινωνία. Το παρόν άρθρο περιλαμβάνει τις 5 τελευταίες που είναι το αποκορύφωμα της διδασκαλίας του αγίου Κυρίλλου στους νεοφώτιστους. Τις προσφέρουμε εδώ γιατί έχουν ιδιαίτερη σημασία για όλους τους χριστιανούς, με την ευχή να γίνουν αφετηρία για αναζωπύρωση της αγάπης και αφοσίωσή μας στο αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό.]

3^η Μυσταγωγική Κατήχηση: Περι του Χρισματοσ

«Και εσείς έχετε λάβει το χρίσμα από τον Θεό, και τα γνωρίζετε όλα. Δεν σας έγραψα επειδή δεν γνωρίζετε την αλήθεια, αλλά ακριβώς επειδή την γνωρίζετε, και επειδή κάθε τι που είναι ψευδές δεν προέρχεται από την αλήθεια. Ποιος είναι ο ψεύτης, παρά εκείνος που αρνείται ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; Αυτός είναι ο αντίχριστος, δηλ. αυτός που αρνείται τον Πατέρα και τον Υιό. Κάθε ένας που αρνείται τον Υιό δεν έχει ούτε τον Πατέρα. Εσείς λοιπόν, εκείνο που ακούσατε από την αρχή ας μένει μέσα σας. Εάν μείνει μέσα σας αυτό που ακούσατε από την αρχή, τότε και εσείς θα μείνετε μέσα στον Υιό και μέσα στον Πατέρα. Μάλιστα αυτή είναι η επαγγελία την οποία Εκείνος σας απάγγειλε, η αιώνια ζωή. Σας τα έγραψα αυτά για εκείνους που σας αποπλανούν. Εσείς όμως έχετε το χρίσμα το οποίο λάβατε από Εκείνον και το οποίο παραμένει μέσα σας. Τώρα λοιπόν, παιδιά μου, να παραμένετε μέσα σ’ αυτό, ώστε όταν φανερωθεί Εκείνος να έχουμε παρρησία και να μην εντραπούμε μπροστά Του κατά την παρουσία Του» (Α Ιωάννου 2:20-28).

1. Το βάπτισμα συνεπάγεται το χρίσμα, δηλ. το αντίτυπο της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος. Όσοι έχετε βαπτιστεί στο όνομα του Χριστού και έχετε ενδυθεί τον Χριστό (Γαλ. 3:27), έχετε λάβει την μορφή του Υιού του Θεού (Ρωμ. 8:29). Μας έκανε να έχουμε την ίδια μορφή με το σώμα της δόξας του Χριστού (Φιλ. 3:21), επειδή μας προόρισε ο Θεός για υιοθεσία. Συνεπώς με το να γίνετε μέτοχοι του Χριστού (Εβρ. 3:14), είναι φυσικό να ονομάζεστε «χριστοί» και να αναφέρεται σε σας αυτό που έλεγε ο Θεός: «Μην αγγίζετε τους χριστούς Μου» (Ψαλ. 104:35). Μάλιστα έχετε γίνει «χριστοί» επειδή λάβατε το αντίτυπο του Αγίου Πνεύματος, και όλα έχουν γίνει σε σας εικονικά, επειδή είσαστε εικόνες του Χριστού. Εκείνος βέβαια βαπτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό και αφού μετάδωσε στα ύδατά του την χάρη της Θεότητας, αναδύθηκε από αυτά και τότε έγινε ουσιαστικά η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος επάνω Του, γιατί το όμοιο αναπαύτηκε επάνω στο όμοιο. Κατά παρόμοιο τρόπο όταν και εσείς αναδυθήκατε από την κολυμπήθρα των καθαγιασμένων υδάτων λάβατε το χρίσμα, δηλ. το αντίτυπο με το οποίο χρίστηκε ο Χριστός. Αυτό βέβαια είναι το Άγιο Πνεύμα, περί του οποίου και ο Μακάριος Ησαΐας, εις την προφητεία του για Εκείνον, έλεγε σαν αντιπρόσωπος του Κυρίου: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, για χάρη του οποίου με έχρισε ο Θεός, και με έστειλε για να ευαγγελίσω (αναγγείλω τα καλά νέα) τους φτωχούς» (Ησ. 61:1. Πρβλ. Λουκ. 4:18).

2. Το χρίσμα του Χριστού και το χρίσμα των χριστιανών: Ο Χριστός βέβαια δεν χρίστηκε σωματικά με μύρο από κάποιον άνθρωπο. Αλλά ο Πατέρας Του τον έχρισε με το Πνεύμα όταν τον πρόβαλε σαν Σωτήρα ολόκληρου του κόσμου –όπως το είπε ο Πέτρος όταν μίλησε για τον: «Ιησούν τον Ναζωραίο, τον οποίο έχρισε ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα» (Πραξ. 10:38)· ή ο Δαβίδ, όταν φώναξε και είπε: «Ο Θρόνος σου ο Θεός, μένει εις τον αιώνα του αιώνος. Σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο της βασιλείας Σου. Αγάπησες την δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Για αυτό Σε έχρισε ο Θεός, ο Θεός Σου, με έλαιο αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου» (Ψαλ. 44:7-8). Όπως ο Χριστός σταυρώθηκε αληθινά, και ενταφιάστηκε, και αναστήθηκε, έτσι και εσείς κατά την βάπτιση σας καταξιωθήκατε να συν-σταυρωθείτε, να συν-ενταφιαστείτε και  να συν-αναστηθείτε μαζί Του κατ’ απομίμηση. Το ίδιο ισχύει και για το χρίσμα. Εκείνος χρίστηκε με το ‘νοητό λάδι’ της αγαλλίασης, που είναι το Άγιο Πνεύμα, και το οποίο ονομάζεται «έλαιο αγαλλιάσεως» γιατί αποτελεί την αιτία πνευματικής αγαλλίασης. Εσείς όμως χριστήκατε με μύρο και γίνατε κοινωνοί και μέτοχοι του Χριστού.

3. Το χρίσμα με το μύρο δεν είναι απλό μύρο αλλά θεία χάρις:  Κοίταξε όμως να μην νομίσεις ότι εκείνο το μύρο ήταν γυμνό μύρο. Γιατί, όπως ο άρτος της Ευχαριστίας, μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, δεν είναι πλέον απλός άρτος, αλλά σώμα Χριστού, έτσι και το άγιο τούτο μύρο δεν είναι γυμνό, ούτε είναι κοινό, όπως θα έλεγε κανείς, αλλά μετά την επίκληση είναι δωρεά του Χριστού και με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος ενεργοποιεί την θεότητά Του. Το μύρο αυτό χρίεται συμβολικά επάνω στο μέτωπο σου και στα άλλα αισθητήριά σου. Με το ορατό μύρο χρίεται το σώμα, με το Άγιο όμως και ζωοποιό Πνεύμα αγιάζεται η ψυχή.

4. Γιατί το χρίσμα τοποθετείται στα αισθητήρια όργανα: Πρώτα χρίεστε στο μέτωπο, για να απαλλαγείτε από την ντροπή, την οποίαν μετέφερε παντού ο πρώτος παραβάτης άνθρωπος, και για να αντικατοπτρίζετε με ακάλυπτο πρόσωπο την δόξα του Κυρίου (Β Κορ. 3:18). Έπειτα χρίεστε στα αυτιά, για να αποκτήσετε τα αυτιά για τα οποία μίλησε ο Ησαΐας: «Και μου πρόσθεσε ο Κύριος το αυτί για να ακούω» (Ησ. 50:4)· και ο Κύριος, στα Ευαγγέλια: «Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει» (Ματ. 11:15). Έπειτα χρίεστε στην όσφρηση, για να λέτε, αφού πρώτα δεχθείτε το θείο μύρο: «Είμαστε για το Θεό η ευωδιά του Χριστού ανάμεσα σε εκείνους που σώζονται» (Β Κορ. 2:15). Μετά χρίεστε στο στήθος, «για να αντισταθείτε στις μεθοδεύσεις του διαβόλου έχοντας φορέσει τον θώρακα της δικαιοσύνης» (Εφ. 6:14-15). Γιατί όπως ο Σωτήρας μας μετά την βάπτισή Του και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος βγήκε και νίκησε τον αντίπαλό μας [τον διάβολο], έτσι και εσείς μετά το ιερό βάπτισμα και το μυστικό χρίσμα, έχοντας ντυθεί με την πανοπλία του Αγίου Πνεύματος, στέκεστε μπροστά στην αντίπαλη ενέργεια και την νικάτε, λέγοντας, «Όλα μου είναι δυνατά, γιατί είμαι μέσα στον Χριστό που με ενδυναμώνει» (Φιλ. 4:13).

5. Το όνομα Χριστιανός υποδηλώνει το άγιο χρίσμα: Έχοντας αξιωθεί να λάβετε αυτό το άγιο χρίσμα, τώρα πια ονομάζεστε Χριστιανοί, και έτσι επαληθεύετε με την αναγέννησή σας αυτό το νέο σας όνομα. Προηγουμένως όμως, δηλ. πριν καταξιωθείτε να λάβετε το βάπτισμα και την χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν ήσασταν κυριολεκτικά άξιοι να ονομάζεστε με το όνομα αυτό, απλά βρισκόσαστε καθ’ οδό προς την απόκτησή του.

6. Το χρίσμα υπήρχε στην Π.Δ. τυπικά. Στην Κ.Δ. είναι αληθινό. Πρέπει όμως να γνωρίζετε, ότι το σύμβολο αυτού του χρίσματος βρίσκεται στην Παλαιά Διαθήκη. Γιατί όταν μετάδωσε ο Μωυσής το πρόσταγμα του Θεού στον αδελφό του, καθιστώντας τον αρχιερέα, αφού πρώτα τον έλουσε με νερό, ύστερα «τον έχρισε» (Λευιτικό 8:12), και από τότε λεγόταν «χριστός» (Λευιτικό 4:5) από το χρίσμα δηλαδή το τυπικό που είχε λάβει. Κατά τον ίδιο τρόπο και τον Σολομών, κατά την προαγωγή του σε βασιλέα, τον έχρισε ο αρχιερέας με μύρο αφού τον έλουσε στον Γειών, δηλ. στον Νείλο (Γ Βασ. 1:39-45). Αυτά βέβαια έγιναν σε εκείνους τυπικά. Σε σας όμως δεν είναι τυπικά (Α Κορ. 10:11), αλλά αληθινά, επειδή η αρχή της σωτηρίας σας είναι Εκείνος που χρίστηκε αληθινά με το Άγιο Πνεύμα. Πράγματι, Εκείνος είναι «η απαρχή» (Α Κορ. 13:23), και εσείς «το φύραμα» (Α Κορ. 5:7). Εάν η απαρχή είναι αγία, τότε η αγιότητα θα μεταφερθεί και στο φύραμα (Ρωμ. 11:16).

7. Το χρίσμα, η εκκλησία και οι πιστοί χριστιανοί: Αυτό λοιπόν το αληθινό χρίσμα φυλάξτε το άσπιλο. Γιατί αυτό είναι που θα σας διδάσκει τα πάντα, εάν μένει μέσα σας, όπως ακριβώς ακούσατε λίγο πριν από τον μακάριο Ιωάννη που είπε πολλά φιλοσοφώντας για το Άγιο Πνεύμα. Το χρίσμα αυτό είναι το πνευματικό φυλακτήριο του σώματος και η σωτηρία της ψυχής. Αυτό έλεγε τα παλιά χρόνια και ο μακάριος Ησαΐας στην προφητεία του: «Ο Κύριος θα κάνει κάτι για όλα τα έθνη επάνω στο όρος αυτό» (Ησ. 25:6) –καλώντας «όρος» την «εκκλησία», όπως πάλι λέει και αλλού: «Στις έσχατες ημέρες το όρος του Κυρίου θα είναι εμφανές» (Ησ. 2:2) –«θα πίνουν οίνο, θα πίνουν ευφροσύνη, θα χρίονται με μύρο» (Ησ. 25:6). Και για να σε διαβεβαιώσει για τα όσα ακούς περί αυτού μιλάει για αυτό σαν να ήταν μυστικό: «Παράδωσε όλα αυτά στα έθνη, γιατί το θέλημα του Κυρίου έχει αναφορά σε όλα τα έθνη» (Ησ. 25:7).

     Έχοντας λοιπόν χριστεί με το άγιο μύρο, διατηρήστε το άσπιλο και άμωμο μέσα σας, βελτιώνοντας τους εαυτούς σας με καλά έργα και κάνοντάς τους εαυτούς σας ευάρεστους στον αρχηγό της σωτηρίας μας (Εβρ. 2:10) Ιησού Χριστό, στον οποίον ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων, ΑΜΗΝ.

4^η Μυσταγωγική Κατήχηση: Περι Σωματοσ και Αιματοσ του Χριστου

«Διότι εγώ παρέλαβα από τον Κύριο, αυτό που σας παράδωσα. Ότι δηλαδή, το βράδυ που παραδιδόταν έλαβε άρτον και αφού ευχαρίστησε τον έκοψε και είπε, Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν. Παρομοίως [έλαβε] και το ποτήριον, μετά το δείπνο, και είπε, Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τῷ εμῷ αίματι· τούτο ποιείτε, οσάκις αν πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν. Ωσάκις γαρ αν αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ού έλθη. Ώστε λοιπόν όποιος τρώει τον άρτον τούτον και πίνει το ποτήριον του Κυρίου ανάξια, θα είναι ένοχος για το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Ας δοκιμάζει λοιπόν ο κάθε άνθρωπος τον εαυτόν του, και έτσι ας τρώει από τον άρτο και ας πίνει από το ποτήριο· γιατί εκείνος που τρώει και πίνει ανάξια τρώει και πίνει κατάκριση για τον εαυτόν του, επειδή δεν διακρίνει το σώμα του Κυρίου. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και αρκετοί κεκοιμημένοι. Εάν είχαμε διάκριση δεν θα κρινόμαστε. Τώρα όμως που κρινόμαστε, παιδευόμαστε από τον Κύριο, για να μην κριθούμε [τελικά] μαζί με τους άλλους. Ώστε, αδελφοί μου, όταν συγκεντρώνεστε για να συν-φάγετε να δέχεσθε ο ένας τον άλλον. Εάν υπάρχει κανείς σας που πεινάει, ας τρώει στο σπίτι του, για να μην συν-βρισκόσαστε για καταδίκη. Όσον αφορά στα λοιπά, θα τα διευθετήσω όταν έλθω» (Α Κορ. 11:23-34).

1. Ο άρτος και ο οίνος της Ευχαριστίας είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού: Αυτή η διδασκαλία του μακαρίου Παύλου αρκεί για να σας πληροφορήσει για τα θεία μυστήρια στα οποία αξιωθήκατε να κοινωνήσετε και να γίνετε ένα σώμα («σύσσωμοι») και ένα αίμα («σύναιμοι») με τον Χριστό.  Γιατί μας λέει καθαρά, ότι το βράδυ που παραδιδόταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έλαβε άρτον και αφού ευχαρίστησε τον έκοψε και έδωσε στους μαθητές του λέγοντας, «Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα.» Και παίρνοντας το ποτήριο ευχαρίστησε και είπε, «Λάβετε, πίετε, τούτο μου εστί το Αίμα» (Α Κορ. 11:23-25). Αφού λοιπόν μίλησε ρητά και είπε για τον άρτο, «Τούτο μου εστί το Σώμα» (Α Κορ. 11:24), ποιος θα τολμήσει να αμφιβάλλει; Και αφού επίσης το διαβεβαίωσε ρητά και είπε, «Τούτο μου εστί το Αίμα» (Ματθ. 26:28), ποιος ποτέ δεν θα δειλιάσει να πει ότι δεν είναι αυτό το Αίμα του;

2. Αυτός που έκανε στην Κανά το νερό οίνο δεν μπορεί να κάνει και τον οίνο αίμα; Κάποτε στην Κανά της Γαλιλαίας μετάβαλε με το νεύμα του το νερό σε οίνο. Πως λοιπόν δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος ότι μετάβαλε τον οίνο σε αίμα; Όταν προσκαλέστηκε σε σωματικό γάμο έκανε εκείνο το παράδοξο θαύμα. Πως λοιπόν είναι δυνατόν να μην ομολογηθεί με πολύ μεγαλύτερη έμφαση ότι χάρισε την απόλαυση του σώματός Του και του αίματός Του στους υιούς του νυμφώνα Του;

3. Η μετάληψη του σώματος και του αίματος του Χριστού κάνει τον πιστό «χριστοφόρο:» Ώστε λοιπόν έχουμε πλήρη διαβεβαίωση ότι μεταλαβαίνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Στον τύπο του άρτου σου δίνεται το Σώμα, και στον τύπο του οίνου σου δίνεται το Αίμα, για να γίνεις, με την μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, σύσσωμος και σύναιμος με τον Χριστό. Με τον τρόπο αυτό γινόμαστε «χριστοφόροι,» γιατί το Σώμα Του και το Αίμα Του διαδίδεται σε όλα τα μέλη του σώματός μας. Όπως το θέτει ο μακάριος Πέτρος, γινόμαστε «κοινωνοί θείας φύσεως» (Β Πέτ. 1:4).

4. Η μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου δίνει ζωή: Κάποτε είπε ο Χριστός σε κάποια συνομιλία του με τους Ιουδαίους: «Εάν δεν φάγετε την σάρκα μου και πιήτε το αίμα μου, δεν θα έχετε ζωή μέσα σας» (Ιωάν. 6:53). Εκείνοι όμως, επειδή δεν κατάλαβαν ότι τους μίλησε πνευματικά, σκανδαλίστηκαν και οπισθοχώρησαν, νομίζοντας ότι ο Σωτήρας τους πρότρεπε να γίνουν σαρκοφάγοι (Ιωάν. 6:61-63, 66).

5. Ο άρτος της Π.Δ. διαφέρει από τον και ο άρτο και το ποτήριο της Κ.Δ. Υπήρχαν και στην Παλαιά Διαθήκη άρτοι της προθέσεως (Α Παραλ. 9:32, 23:29), αλλά βρήκαν το τέλος τους (καταργήθηκαν) γιατί ανήκαν στην Παλαιά Διαθήκη. Στην Καινή Διαθήκη ο άρτος είναι ουράνιος και το ποτήριο, ποτήριο σωτηρίας (Ψαλ. 115:4) γιατί αγιάζουν την ψυχή και το σώμα. Όπως ο άρτος είναι κατάλληλος για το σώμα, έτσι και ο Λόγος είναι αρμόδιος για την ψυχή.

6. Το πως άρτος και οίνος γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού είναι θέμα πίστεως: Δεν πρέπει λοιπόν να θεωρείτε τον άρτο και τον οίνο σαν να είναι απλοί. Διότι σύμφωνα με την απόφαση του Δεσπότη γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού. Αν αυτό σου επιβάλλουν οι [σωματικές] αισθήσεις σου, η πίστη σου όμως σε διαβεβαιώνει διαφορετικά. Μη κρίνεις το πράγμα από την γεύση, αλλά πληροφορήσου από την πίστη, χωρίς να έχεις καμιά αμφιβολία ότι καταξιώθηκες να κοινωνήσεις Σώμα και Αίμα Χριστού.

7. Ο Δαβίδ προβλέπει την [Αγία] Τράπεζα, την σφραγίδα του Χρίσματος και το Ποτήριο με το Αίμα του Χριστού: Την δυνατότητα αυτή την ανακηρύττει ο Δαυίδ όταν λέει, «Ετοίμασες ενώπιόν μου Τράπεζα έναντι εκείνων που με καταθλίβουν» (Ψαλ. 22:5). Αυτό που εννοεί είναι το εξής: Πριν από την παρουσία Σου στην γη οι δαίμονες ετοίμαζαν για τους ανθρώπους ένα τραπέζι που ήταν ρυπαρό, μολυσμένο και γεμάτο δαιμονική δυνατότητα. Ύστερα όμως από την παρουσία Σου, Δέσποτά μου, ετοίμασες ενώπιόν μου [την Αγία] Τράπεζα. Όταν ο άνθρωπος λέει στον Θεό, «ετοίμασες ενώπιόν μου Τράπεζα» (Ψαλ. 22:5), τι άλλο εννοεί παρά την μυστική και νοητή Τράπεζα, την οποίαν ετοίμασε ο Θεός για μας απέναντι, δηλ. ενάντια, στην αντίθετη τράπεζα των δαιμόνων; Είναι προφανές ότι εκείνη είχε κοινωνία με τους δαίμονες, ενώ ετούτη με τον Θεό. «Άλειψες με λάδι την κεφαλή μου» (Ψαλ. 22:5). Σου άλειψε με λάδι την κεφαλή σου όταν σε σφράγισε  στο μέτωπό σου την σφραγίδα [το μύρο], την οποίαν έλαβες από τον Θεό, για να γίνεις «αποτύπωμα της σφραγίδας, αγίασμα του Θεού» (Έξ. 28:36). «Και το ποτήριό σου με μεθάει σαν το πιο δυνατό κρασί» (Ψαλ. 22:5). Βλέπεις εδώ να αναφέρεται ένα ποτήριο το οποίο πήρε ο Χριστός στα χέρια Του και ευχαριστώντας [τον Θεό] είπε: «Τούτο μου εστί το Αίμα, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26:28).

8. Ο Σολομών προβλέπει την Θ. Ευχαριστία, το Χρίσμα και τα λευκά ενδύματα των νεοφώτιστων:  Για τον ίδιο λόγο υπαινίσσεται και ο Σολομών στον Εκκλησιαστή αυτή την χάρη, όταν λέει: «Έλα να φας τον άρτο σου με ευφροσύνη» (Εκκλ. 9:7). Αυτό το «Έλα» δηλώνει την πρόσκληση της σωτηρίας που καθιστά τον άνθρωπο μακάριο. [Και συνεχίζει], «και πιες τον οίνο σου με αγαθή καρδιά» (Εκκλ. 9:7), εννοώντας βεβαίως τον πνευματικό οίνο. [Και συνεχίζει], «και ας χυθεί λάδι επάνω στην κεφαλή σου» (Εκκλ. 9:8). Βλέπεις πως και αυτός υπαινίσσεται το μυστικό χρίσμα; [Επίσης λέει], «και ας είναι τα ενδύματά σου πάντοτε κάτασπρα με την έννοια ότι ευαρεστείται ο Κύριος με τα έργα σου» (Εκκλ. 8:7). [Μην ξεχνάς ότι] τώρα ευαρεστείται ο Κύριος με τα έργα σου, γιατί πριν προσέλθεις στην χάρη Του, τα έργα σου ήταν «ματαιότης ματαιοτήτων» (Εκκλ. 1:2). Τώρα όμως που απεκδύθηκες τα παλαιά σου ιμάτια και ενδύθηκες αυτά που είναι κάτασπρα με την πνευματική έννοια, πρέπει να φροντίσεις να τα διατηρείς κάτασπρα για πάντα. Βέβαια, δεν το λέμε αυτό, με την έννοια ότι πρέπει πάντοτε να φοράς λευκά ρούχα, αλλά με την έννοια ότι πρέπει να είσαι ντυμένος με τα πραγματικά λευκά και λαμπερά και πνευματικά ρούχα, για να μπορείς να λες μαζί με τον μακάριο Ησαΐα: «Ας αγαλλιάζει η ψυχή μου για τον Κύριο, γιατί με έντυσε με ένδυμα σωτηρίας, και μου φόρεσε χιτώνα ευφροσύνης» (Ης. 61:10).

9. Η μετάληψη του Αίματος και του Σώματος του Χριστού στηρίζει το σώμα και χαροποιεί την ψυχή του χριστιανού:  Αφού λοιπόν έμαθες και πληροφορήθηκες όλα αυτά, ότι δηλαδή ο άρτος που βλέπεις δεν είναι άρτος, αν και στην γεύση παραμένει άρτος, αλλά είναι Σώμα Χριστού· και ότι ο οίνος που βλέπεις δεν είναι οίνος, αν και η γεύση θέλει να είναι οίνος, αλλά είναι Αίμα Χριστού· και ότι αυτό ακριβώς εννοούσε ο Δαβίδ, όταν έψελνε: «Ο άρτος στηρίζει την καρδία του ανθρώπου, ώστε να γίνει λαμπρό με χαρά το πρόσωπο που χρίστηκε με λάδι» (Ψαλ. 103:15). Στερέωσε λοιπόν την καρδία σου, μεταλαμβάνοντας αυτόν τον άρτο ως πνευματικό· και λάμπρυνε το πρόσωπο της ψυχής σου, το οποίο είθε να είναι ακάλυπτο με καθαρή συνείδηση, για να αντικατοπτρίζει την δόξα του Κυρίου και να προχωρεί από δόξα σε δόξα, «εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών», εις τον οποίον ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων, ΑΜΗΝ.

(συνέχεια και τέλος στο επόμενο)