Ανάληψη

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(PG 65, 1141-1148)

Μεταγλώττιση στα νεοελληνικά

του

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Διον. Δράγα, δθ, δφ, δθ.

1. Το αδιαφιλονίκητο γεγονός της ανόδου του Χριστού στους Ουρανούς. Φέρτε μου τώρα τους Ιουδαίους ιερείς γιατί ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την νίκη. Έλα εδώ εκκλησιαστή και κήρυκα του Χριστού. Μίλησε και ζωγράφισε με την αλήθεια σου και με τρόπο δυναμικό. Πως εκείνοι τότε πλήρωσαν τα αργύρια της κακοβουλίας τους στους στρατιώτες, νομίζοντας ότι θα σκέπαζαν την απρόβλεπτη αλήθεια με τα ψέματα. Πως τώρα όμως εμείς οι λειτουργοί του Χριστού προσμένουμε σαν Κύριο Εκείνον που αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα και ανέβηκε στους ουρανούς. Εκείνον για τον οποίον καυχόμαστε ακατάπαυστα. Εκείνον τον οποίον υποδέχτηκαν τα ουράνια γιατί εισήλθε σ’ αυτούς με θαύμα που αρμόζει στον Θεό. Εκείνον τον οποίον δεν άντεξε να βαστήξει η γη, γιατί ο ίδιος την βάσταζε με την θέλησή του. Εκείνον τον οποίον σήκωσε η νεφέλη του φωτός και εκπλήρωσε φανερά το σχήμα της προφητείας. Εκείνον τον οποίον οι άγγελοι συνόδεψαν με ύμνους στους πατρικούς θρόνους, ψέλνοντας ακατάπαυστα: «Κύριος των Δυνάμεων, Αυτός εστίν ο βασιλέας της δόξης» (Ψαλ. 23:10). Εκείνον του οποίου την επάνοδο στον ουρανό από τη γη έψαλε ο Ψαλμωδός, «Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος» (Ψαλ. 46:6),  γιατί πρόβλεψε, σαν θεόπνευστος, και τον ύμνο των αγίων Ευαγγελίων.   

2. Τι λένε οι προφητείες για το γεγονός αυτό και για την σημασία του για τους ανθρώπους. Εκείνοι, βέβαια, που καυχώνται ότι έχουν πατέρα τον πιστότατο Αβραάμ, δεν θέλουν να δεχτούν ότι ο Σωτήρας των πάντων αναστήθηκε από τους νεκρούς. Νομίζουν οι δύστυχοι ότι αλλοιώνουν μέρα με την μέρα την ωραιότητα αυτής της αλήθειας με ανυπόστατη φήμη –Γιατί, λέει, διαφημίστηκε ο λόγος αυτός μεταξύ των Ιουδαίων μέχρι σήμερα. Οι δαίμονες την αναγνώρισαν. Εκείνοι όμως, που ομολόγησαν ότι δέχτηκαν τις εντολές του Θεού, είναι αποφασισμένοι ούτε με λόγια να την τιμήσουν. Παρά τα όσα λέει ο Προφήτης: «Κύριε, ο Κύριος ημών, πόσο θαυμαστό είναι το όνομά σου σε όλη τη Γη! Διότι υψώθηκε η μεγαλοπρέπειά σου  υπεράνω των ουρανών» (Ψαλ. 8:2,5), και πάλι, «Υψώθητι επί τους ουρανούς ο Θεός, και επί πάσαν την γην η δόξα σου» (Ψαλ. 56:6). Αυτά βέβαια τα λόγια δεν θα μπορέσουν να τα διαστρέψουν οι σοφιστές της κακίας, όσο και αν φιλοσοφήσουν το ψέμα του πατέρα τους (του διαβόλου). Γιατί Εκείνος, που ανέβηκε και υψώθηκε επάνω στους ουρανούς, είναι οπωσδήποτε Κύριος, διότι πρώτα κατέβηκε και έπειτα ανέβηκε. Αυτό διαλαλεί αλλού ο Προφήτης: «Κύριε, κλίνε τους ουρανούς και κατέβα, άγγιξε τα όρη και θα βγάλουν καπνό, άστραψε την αστραπή και θα τους σκορπίσεις» (Ψαλ. 143:5,6). Λέγοντας αυτό ευαγγελιζόταν εκ των προτέρων την συντριβή των δυνάμεων του Άδη σ’ εκείνους που βρίσκονταν ακόμη καθισμένοι στη σκιά του θανάτου (Λουκ. 1:79), η οποία και ενεργοποιήθηκε με την ταφή και την ανάσταση του Κυρίου σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες. Για τον λόγο αυτό πάλι έρχεται ο Ψαλμωδός και λέει σε ένα άλλο κεφάλαιο: «Αφού ανέβηκε στα ύψη, αιχμαλώτισε την αιχμαλωσία και έδωσε χαρίσματα στους ανθρώπους» (Ψαλ. 57:19). Δηλαδή αφού πήρε ο Μονογενής Υιός του Θεού την ανθρωπότητα από την αιχμαλωσία της στον θάνατο με την ανάστασή του, και ανέβηκε πάνω από τους ουρανούς, ετοίμασε τα κατάλληλα όπλα για αυτούς που επιζητούν την δικαιοσύνη  (γιατί είναι βασιλιάς της δόξας), ασφαλίζοντας με λογικούς θώρακες αυτούς που στρατολογούνται από Αυτόν μέρα με την μέρα και φέρουν την σφραγίδα της ταπεινοφροσύνης. Γιατί έπρεπε Αυτός ο ίδιος να συνθέσει την δοξολογία από το στόμα νηπίων και μωρών θηλαζόντων (Ψαλ. 8:3 και Ματθ. 21:16), για να αποδοκιμάσει ολοκληρωτικά εκείνους που νομίζουν από την αλαζονεία τους ότι είναι οι τέλειοι. Γιατί πράγματι η σφραγίδα της ευσέβειας είναι η ταπείνωση. Για τον λόγο ακριβώς αυτό και εκείνοι που δεν πείθονται να κατασκηνώσουν σύμφωνα με την προφητεία στο φως των ζώντων  δια της αναστάσεως του Χριστού, θα πάρουν τους καρπούς της δικής τους ανοησίας.

3. Η προφητεία επιβεβαιώνεται στη εκπλήρωσή της. Εμείς, όμως, αδελφοί, θα φιλοσοφήσουμε τα λόγια του Ψαλμωδού, για να ξαναδούμε με τα λογικά μάτια μας τον Κύριο που ανέβηκε στον ουρανό επάνω σε νεφέλη. Γιατί η λογική μου με προτρέπει να αποσιωπήσω προς το παρόν την μαρτυρία των αποστόλων, για να μη φανώ στους άφρονες ότι συνηγορώ με τον εαυτόν μου. Και γιατί τα αποστολικά λόγια θα αποδειχτούν από την προφητική αλήθεια, αφού τα λόγια αυτά είναι γεννήματα των προφητικών προρρήσεων. Όσα με πρόγνωση ανέφεραν οι Προφήτες για την ενανθρώπηση του Κυρίου, τόσα με επίγνωση διακήρυξαν οι Απόστολοι που εμπνεύστηκαν από το ίδιο Άγιο Πνεύμα. Γιατί, λέει, «όσο πλησιάζει ο χρόνος θα γίνεσαι όλο και πιο γνωστός, και όταν έλθει ο καιρός θα φανερωθείς» (Αμβακούμ 3:2). Θα πούμε, λοιπόν, και πάλι, «Κύριε, ο Κύριος ημών, πόσο θαυμαστό είναι το όνομά σου σε όλη τη Γη! Διότι υψώθηκε η μεγαλοπρέπειά σου  υπεράνω των ουρανών» (Ψαλ. 8:2,5), για να γνωρίσουμε ξεκάθαρα, ότι η ενανθρώπιση του Κυρίου, και η επάνοδός του από την γη στους ουρανούς, της οποίας την μνήμη γιορτάζουμε σήμερα, γέμισε τον κόσμο με την γνώση του Θεού. Γιατί καθ’ όλο το διάστημα που ήταν στη γη, οι πολλοί είχαν μικρή αντίληψη του μεγαλείου της δόξας του. Επειδή όμως ανέβηκε φανερά στους ουρανούς, έχοντας  εκπληρώσει, όπως έπρεπε, όλη την βούληση του Πατέρα του, το όλο αίτημα απαντήθηκε με θαύμα και γνώση, αφού φανερώθηκε ο Κύριος των όλων καθώς ανέβαινε και πραγματοποιούταν η ανάληψή του. Αναλήφθηκε λοιπόν, δηλαδή υψώθηκε υπεράνω όλων των ουρανών σαν άνθρωπος, σύμφωνα με την προφητεία. Ανέβηκε όμως σαν Θεός, γιατί, λέει, «Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος» (Ψαλ. 46:6).

4. Η ανάληψη του Χριστού προϋποθέτει την ενανθρώπησή του, δηλ. ότι ήταν θεός που έγινε και άνθρωπος για να σωθεί ο άνθρωπος και ο κόσμος. Δεν θα χρησιμοποιούσε τέτοια λόγια ο προφήτης, αν δεν είχε αντιληφθεί εκ των προτέρων την κάθοδό Του με τα απλάνευτα μάτια της πρόγνωσης. Γιατί με πια λογική ακολουθία θα έλεγε, «Υψώθητι επί τους ουρανούς ο Θεός, και επί πάσαν την γην η δόξα σου» (Ψαλ. 56:6), και πάλι, «Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος» (Ψαλ. 46:6), αν δεν είχε αντιληφθεί ο θεολόγος και την κάθοδό (κατάβασή) του και την άνοδό (ανάβασή) του με την πρόγνωση του Πνεύματος; Για αυτό λοιπόν, όπως προείπα, αλλού λέει ότι ανεβάστηκε, και αλλού ότι ανέβηκε, ώστε να πιστέψουμε ότι είναι και Θεός και άνθρωπος σε μία υπόσταση. Γιατί σαν Θεός ανέβηκε, ενώ για το σώμα λέγεται ότι ανεβάστηκε, δηλ. αναλήφθηκε. Κατά συνέπεια πρέπει με όλα αυτά να κατανοήσουμε ότι αυτός που κατέβηκε είναι αυτός που ανέβηκε υπεράνω των ουρανών, και ότι τα έκανε για να γεμίσει τα πάντα με την αγαθοεργία (χρηστότητά) του, και να εξυψώσει τους Αποστόλους Του αφού πρώτα τους ελευθερώσει από τα πάθη της αμαρτίας με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Για αυτό λέει, «Υψώθητι επί τους ουρανούς ο Θεός, και επί πάσαν την γην η δόξα σου, για να ελευθερωθούν οι αγαπητοί σου» (Ψαλ. 56:6). Και πράγματι, οι αγαπητοί του Κυρίου είναι πρωτίστως εκείνοι που έγιναν κοινωνοί του πάθους Του κατά πάντα, και [για αυτό] έγιναν  και αυτόπτες και κήρυκες της μεγαλειότητάς Του.

5. Οι Προφήτες δεν πρόβαλαν σύγχυση θεότητας και ανθρωπότητας ούτε στην ενσάρκωση, ούτε στην ανάληψη του Χριστού.  Ώστε  λοιπόν, οι Προφήτες κήρυξαν ένα και τον αυτό Κύριο, χωρίς να συγχέουν το σχήμα της ενσάρκωσής Του μιλώντας για μία φύση, όπως μερικοί υποστηρίζουν. Μιλούσαν για αυτά που αναφέρονται στην θεότητά Του με τρόπο που αρμόζει στον Θεό, και για αυτά που αναφέρονται στο σώμα του με τρόπο που αρμόζει στον άνθρωπο, γιατί ήθελαν να διδάξουν ξεκάθαρα, ότι εκείνος ο Κύριος που ανέβηκε, δηλαδή ανεβάστηκε στους ουρανούς, όσον αφορά στο είναι του, είναι από τον Πατέρα. Όσον όμως αφορά στο τι έγινε είναι από την Παρθένο, δηλ. μένει άνθρωπος και είναι ένας στο είδος Του και ένας στην υπόστασή Του. Γιατί αυτός ο ασώματος κάνοντας δική του την σάρκα την οποία προσέλαβε, ανέβηκε φανερά για αυτό για το οποίο κατέβηκε και ενσαρκώθηκε. Έτσι, αναλήφθηκε με δόξα, πιστεύτηκε λόγω της δύναμής του, αναμένεται με  φόβο, η μάλλον αναμένεται να χρησιμοποιηθεί και πάλι η προφητική νεφέλη για να υπηρετήσει την κάθοδό του. Τότε το είχαν προαναγγείλει οι Προφήτες ότι θα τον υπηρετούσε η νεφέλη, για να φανερωθεί ότι κάποια σωματική και ανάλαφρη ουσία θα βάσταζε τον ενσωματωμένο Κύριο. Γιατί, όπως ελέχθη, ο Κύριος βαστάζει τα σύμπαντα με την βούλησή του ως Θεός, αλλά θα βασταχτεί από νεφέλη σαν άνθρωπος, για να μην αρνηθεί ο φιλόψυχος Κύριος ότι τους νόμους της φύσης την οποία προσέλαβε.

6. H ανάληψη του Χριστού και η ανάληψή μας κατά την 2^α παρουσία. Για τον ίδιο λόγο μας προειδοποίησε και ο θαυμάσιος Παύλος ότι και οι άγιοι θα αρπαχθούν με νεφέλες, όταν θα επανέλθει με νεφέλη ο αναμενόμενος Κύριος.  Γιατί αυτό που αρμόζει στον ενσαρκωμένο Θεό εξ αιτίας του σώματος [που ανέλαβε], αυτό αρμόζει και σ’ εκείνους που θα θεοποιηθούν εξ αιτίας του πλούτου της χάριτός του, δηλ. στους ανθρώπους τους οποίου φιλοτιμήθηκε ο Θεός να κάνει θεούς. Κανένας λοιπόν, αδελφοί, δεν πρέπει να συμπεραίνει ότι η πυκνότητα της ανθρώπινης φύσης, την οποία γνώρισε λόγω ουσιαστικής κοινωνίας ο άγιος Λόγος του Θεού, αλλοιώθηκε από τις ακτινοβολίες (μαρμαρυγές) της θείας και ένδοξης ουσίας του, σύμφωνα με την αλήθεια των δύο φύσεων που είναι αχώριστα ενωμένες στο πρόσωπό του. Γιατί δεν ενσαρκώθηκε ο ένδοξος για να παραπλανήσει το πλάσμα του. Αλλά για να εξαφανίσει ολοκληρωτικά με την δική του επικοινωνία την έξη που έσπειρε μέσα του ο όφις (δηλ. ο διάβολος). Την έξη, λοιπόν, και όχι την φύση, άλλαξε η ενσάρκωση του Λόγου, για να ξεντυθούμε την μνήμη του κακού και να ντυθούμε την αγάπη του Θεού. Όχι να αλλάξουμε σε κάτι που δεν ήμασταν, αλλά να ανακαινιστούμε με δόξα μέσω της αλλαγής αυτής σε κάτι που δεν ήμασταν. Σε Εκείνον, λοιπόν ανήκει η δόξα και το κράτος που κατέβηκε κρυφά από τους ουρανούς, και ανέβηκε φανερά στους ουρανούς που υπάρχει πριν γίνουν οι αιώνες και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες, Αμήν.