ΙΕΡΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ (ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ)
Μεταγλώτισση στην Νεοελληνική
Υπό Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Διον. Δράγα, δφ, δθ, δθ
1. Τι είναι το Ιερό Σύμβολο (Το Πιστεύω);
Το Ιερό σύμβολο της Πίστεως είναι ομολογία πίστεως της Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και καθορισμός πίστεως, στον οποίο διατυπώνονται οι αλήθειες τις οποίες παράλαβε η Εκκλησία από τους αγίους Αποστόλους και Μαθητές του Σωτήρα Χριστού.
Οι αλήθειες αυτές είναι τα δόγματα της Εκκλησίας που διατηρήθηκαν αγνές, άχραντες και αμώμητες, σαν να ήταν μέσα σε ιερή κιβωτό, δηλ. στους κόλπους της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Οι τοπικές Εκκλησίες διατύπωσαν τις θείες αλήθειες που τους παραδόθηκαν σε κανόνες τους οποίους χρησιμοποιούσαν σαν σύμβολα για να ομολογήσουν την ορθόδοξη πίστη και διάκριση των Ορθοδόξων πιστών. Ο Ωριγένης μιλάει για αυτά τα σύμβολα και λέει σχετικά με ένα από αυτά, «Ο κανόνας αυτός είναι η κοινή διδασκαλία που διατηρείται σε όλες τις Εκκλησίες, όπως παραδόθηκε από τους αγίους Αποστόλους και διατηρήθηκε διαδοχικά ανάμεσά τους μέχρι σήμερα».
Ο τύπος του ιερού συμβόλου, που είναι κοινός και χρησιμοποιείται στην Εκκλησία σήμερα διατυπώθηκε σαν κοινή ομολογία πίστεως των Ορθοδόξων χριστιανών από τις δύο πρώτες οικουμενικές συνόδους με βάση τις αρχαίες ομολογίες. Η πρώτη οικουμενική Σύνοδος που συγκροτήθηκε στην Νίκαια (325) προσδιόρισε και διατύπωσε τον όρο της αληθινής και ορθόδοξης πίστης, που συντάχθηκε από αυτήν και αποκαλείται Κανόνας Πίστεως, Κανόνας της Αλήθειας και Κανόνας της Εκκλησίας. Τον όρο αυτό τον διατύπωσε όπως είναι σήμερα η δεύτερη οικουμενική Σύνοδος (381) που συγκροτήθηκε στην Κωνσταντινούπολη (βλ. Γρηγορίου Νύσσης, Λόγος Κατηχητικός, κεφ. 3).
2. Τι λέει το οικουμενικό Σύμβολο της Πίστεως;
Άρθρο 1. Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Άρθρο 2. Και εις ένα Κύριον, Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού, τον Μονογεννή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο.
Άρθρο 3. Τον δι ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα.
Άρθρο 4. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα.
Άρθρο 5. Και αναστάντα τη Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.
Άρθρο 6. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.
Άρθρο 7. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Άρθρο 8. Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προφητών.
Άρθρο 9. Εις μίαν, αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν.
Άρθρο 10. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Άρθρο 11. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών.
Άρθρο 12. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν».
Ανάπτυξη των άρθρων του Ιερού Συμβόλου της Πίστεως
3. Τι ομολογούμε με το 1ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως;
Με το άρθρο 1 του Συμβόλου της Πίστεως ομολογούμε την πίστη μας σε ένα Θεό, Πατέρα, παντοκράτορα, δημιουργό του ουρανού και της γης, των ορατών και των αοράτων κτισμάτων.
4. Τι ομολογούμε με κάθε μια λέξη;
Με κάθε μια λέξη ομολογούμε μια συγκεκριμένη αλήθεια της άγιας θρησκείας μας που είναι απαραίτητη στην ομολογία της ορθόδοξης πίστης.
5. Τι ομολογούμε με την πρώτη λέξη του Ιερού Συμβόλου, «πιστεύω»;
Με το ρήμα «πιστεύω» ομολογούμε ότι οι αλήθειες της θρησκείας του Σωτήρα Χριστού που μας αποκαλύφθηκαν είναι αλήθειες που υπερβαίνουν ολοκληρωτικά την κατανόησή μας, γιατί υπερβαίνουν κάθε έννοια και ο νους μας τις πλησιάζει μόνο με την πίστη.
6. Γιατί αρχίζει το Ιερό Σύμβολο με την πίστη;
α) Επειδή μόνο η πίστη οδηγεί στο Θεό.
β) Επειδή μόνο με την πίστη μπορεί ο άνθρωπος να ευαρεστήσει τον Θεό, όπως το λέει και ο Απόστολος Παύλος: «χωρίς πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι τω Θεώ» (Εβρ. 1:6).
γ) Επειδή η πίστη είναι ο οφθαλμός που φωτίζει ολόκληρη τη συνείδηση και προξενεί την σύνεση. Για αυτόν τον λόγο λέει ο προφήτης Ησαΐας: «Εάν δεν πιστέψετε, δεν θα καταλάβετε» (7:9).
7. Τι ομολογούμε με την φράση «εἰς ένα Θεό»;
Με την φράση «εις ένα Θεόν» ομολογούμε ότι η τρισυπόστατη θεότητα είναι ενιαία. Ομολογούμε, δηλαδή, ότι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι ένας Θεός συναΐδιος, συνάναρχος, άτρωτος, και αναλλοίωτος και ότι έχει όλες τις τελειότητες. «Όταν φέρεις στον νου σου τον Θεό πρέπει να εννοήσεις τον Πατέρα, έτσι ώστε η δοξολογία να αποδίδεται αδιαίρετα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα», λεει ο άγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων (Κατήχηση 6).
8. Τι εννοούμε με την λέξη «Πατέρα»;
Με την λέξη «Πατέρα» εννοούμε ότι ο ένας Θεός, που υπάρχει μέσα στην Τριάδα, είναι τρισυπόστατος, ότι μέσα στην τρισυπόστατη θεότητα διακρίνουμε προσωπικά χαρακτηριστικά (ιδιώματα), του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και ότι ο Πατέρας είναι η ρίζα του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Συνεπώς με την λέξη «Πατέρα» εκφράζουμε: α) την προσωπική ιδιότητα του Θεού Πατέρα ως του πρώτου προσώπου της Αγίας Τριάδας και β), της συγγένειάς μας και της σχέσης μας με τον ουράνιο Πατέρα εξ αιτίας της υιοθεσίας, την οποία πήραμε από τον Σωτήρα μας Χριστό,[1] επειδή «όσοι τον δέχτηκαν, δηλαδή πίστεψαν στο όνομά του, πήραν εξουσία να γίνουν τέκνα Θεού» (Ιωάν. 1:14), και επίσης «δεν ξαναπήραμε πνεύμα δουλείας για να φοβόμαστε, αλλά πνεύμα υιοθεσίας» (Ρωμ. 8:15). Ο Κύριλλος Ιεροσολύμων λέει ότι «δεν πρέπει απλώς να πιστεύουμε στον ένα Θεό, αλλά ότι είναι και Πατέρας του μονογενή Υιού του, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Κατήχηση 7).[2]
9. Ποια εδάφια της Αγίας Γραφής μας μιλάνε για τον Τριαδικό Θεό;
Έχουμε από το Ευαγγέλιο τα ίδια τα λόγια του Σωτήρα μας Χριστού, ο οποίος έστειλε τους Άγιους Μαθητές του να κηρύξουν και τους έδωσε την εντολή: «Πηγαίνετε σε όλα τα έθνη και κάνετε όλους μαθητές μου, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28:19). Επίσης, ο Ιωάννης λέει: «Τρεις είναι εκείνοι που μαρτυρούνε στον Ουρανό, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, και αυτοί οι τρεις είναι Ένα» (Α Ιωάν. 5:7,8). Ο Απόστολος Παύλος λέει στην Προς Ρωμαίου Επιστολή του, ότι «εξ αυτού, και δι’ αυτού και εις αυτόν τα πάντα» (Ρωμ. 11:36), με το οποίο εκφράζει το τρισυπόστατο της θεότητας. Επίσης στην 2η προς Κορινθίους Επιστολή του λέει, «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών» (13:13).
10. Τι ομολογούμε με τη λέξη «Παντοκράτορα»;
Με την λέξη αυτή ομολογούμε την απόλυτη κυριότητα και δεσποτία του Θεού επάνω σε όλα τα όντα της νοητής και της αισθητής φύσης.
11. Τι ομολογούμε με το «ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων»;
Ομολογούμε ότι ο Θεός είναι ο μόνος δημιουργός του ορατού και του νοητού κόσμου, το οποίον έφερε στην ύπαρξη από το μηδέν, με την θέλησή του και εξ αιτίας της αγαθότητάς του.
12. Τι ομολογούμε με το 2ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστης μας»;
Με το 2ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστης μας ομολογούμε ότι πιστεύουμε σε ένα Κύριο Ιησού Χριστό τον Υιό του Θεού τον μονογενή τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, φως εκ φωτός, Θεό αληθινό εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα, δι’ το οποίου έγιναν τα πάντα (Ιωάν. 1:1, 3, 15, 30, 6:62, 8:28, 17:5-, Β Κορ. 7).
13. Τι ομολογούμε με τις λέξεις «και εις ένα Κύριο Ιησού»;
Με τις λέξεις «Κύριο Ιησού» πιστεύουμε και ομολογούμε α) την θεότητα του Ιησού, διότι ένας είναι ο Κύριος ο Θεός, και β) την σωτηρία του ανθρώπινου γένους που έγινε από αυτόν, διότι το όνομα Ιησούς εκφράζει το έργο της το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Συνεπώς ομολογούμε με τις λέξεις Ιησούς Χριστός, ότι πιστεύουμε στον Θεάνθρωπο Σωτήρα του κόσμου.
14. Τι ομολογούμε με τον προσδιορισμό «Ιησού Χριστό»;
Με τον προσδιορισμό του ονόματος «Ιησούς Χριστός» ομολογούμε, ότι πιστεύουμε στον Μεσσία που ήλθε και τον οποίον ανέμεναν –την προσδοκία του Ισραήλ και των εθνών –ο οποίος επρόκειτο σαν ο Χριστός του Κυρίου να σώσει το ανθρώπινο γένος από την τυραννία του διαβόλου, και ότι ο αναμενόμενος αυτός Μεσσίας είναι ο Κύριος Ιησούς.
15. Τι σημαίνει η λέξη «Χριστός»;
Η λέξη «Χριστός» σημαίνει τον αλειμμένο, δηλ. τον χρισμένο με λάδι, επειδή σύμφωνα με τον παλαιό νόμο χρίζονταν με λάδι οι ιερείς, οι βασιλείς και οι προφήτες, και ονομάζονταν χριστοί ή χρισμένοι.
16. Γιατί ο Σωτήρας μας ονομάστηκε «Χριστός»;
Ο Σωτήρας μας ονομάστηκε «Χριστός», διότι ήταν εξαιρετικά και κατ΄ εξοχήν χρισμένος πάνω από όλους του άλλους, και διότι γεννήθηκε ιερέας και βασιλέας και προφήτης και μάλιστα αποδείχτηκε ότι ήταν ο κατ’ εξοχήν χρισμένος ιερέας, ο μέγας βασιλέας, και ο κατ’ εξοχήν προφήτης. Ήταν πράγματι χρισμένος από την σύλληψή του στην παρθενική μήτρα της αειπάρθενης Μαρίας και μάλιστα ο προσδοκώμενος Μεσσίας.
17. Τι λένε οι άγιες Γραφές για τον Χριστό;
Ο Ψαλμωδός λέει για τον Χριστό: «Αγάπησες την δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Για αυτό σε έχρισε ο Θεός, ο Θεός σου με το λάδι της αγαλλίασης, πάνω από όλους που είναι μέτοχοί [στο χρίσμα] σου» (Ψ. 44:8). Ο Ησαΐας λέει: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, με το οποίο με έχρισε, και με έστειλε να αναγγείλω το ευαγγέλιο στους φτωχούς, και να θεραπεύσω τους συντετριμμένους στην καρδία, να κηρύξω άφεση στους αιχμάλωτους και ανάβλεψη στους τυφλούς, να στείλω τους κομματιασμένους με άφεση για να κηρύξουν το ευπρόσδεκτο έτος του Κυρίου» (Ης. 61:1, 2, πρβλ. 42:7, Λουκ. 4:18-20). Τα λόγια αυτά του Ησαΐα τα εφάρμοσε ο Χριστός στον εαυτόν του όταν είπε στους ανθρώπους της συναγωγής, «ότι σήμερα εκπληρώθηκε η Γραφή αυτή στις ακοές σας» (Λουκ. 4:21). Με αυτά τα λόγια και ο Χριστός συνιστά τον εαυτόν του στους Ιουδαίους, ως τον αναμενόμενο Μεσσία ή Χριστό και Κύριο.
18. Ποιος είναι ο πρώτος στην Κ.Δ. που ονόμασε τον Ιησού «Χριστό»;
Ο πρώτος που ονόμασε τον Ιησού Μεσσία ήταν ο Ανδρέας, που ανάγγειλε στον αυτάδελφό του τον Πέτρο την εύρεση του και είπε: «Βρήκαμε τον Μεσσία», το οποίο ερμηνεύεται, «τον Χριστό» (Ιωάν. 1:42). Έπειτα η Σαμαρείτιδα που μιλούσε με τον Σωτήρα είπε το εξής: «Γνωρίζω ότι έρχεται ο Μεσσίας (ο λεγόμενος Χριστός) και ότι όταν έλθει Εκείνος θα μας εξηγήσει τα πάντα» (Ιωάν. 4:25,26). Επίσης οι Μάγοι ρώτησαν «που γεννιέται ο Χριστός» (Ματθ. 2:4); Ο Πέτρος τον ονομάζει τον Ιησού «τον Χριστό», γιατί του είπε, όταν τον ρώτησε, «Είσαι Εσύ ο Χριστός, ο προσδοκώμενος Μεσσίας, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16:16). Ο ίδιος ο Ιησούς ονομάζει τον εαυτόν του «Χριστό, τον Σωτήρα, τον προσδοκώμενο Μεσσία». Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ρωτάει μέσω τον μαθητών του τον Σωτήρα: «Είσαι εσύ ο ερχόμενος (Μεσσίας, ο Χριστός), ή περιμένουμε κάποιον άλλο» (Ματθ. 11:2); Ο Αρχιερέας εξορκίζει τον Ιησού στο όνομα του Θεού του ζώντος, να τους πει «αν είναι αυτός ο «Χριστός» ο Υιός του Θεού, και αυτός ομολόγησε ότι είναι αυτός ο ίδιος» (Ματθ. 26:63,64). Τέλος, ο άγγελος του Κυρίου που ανήγγειλε στους ποιμένες την γέννηση του Χριστού, τον ονόμασε «Χριστό», λέγοντας, «Σήμερα γεννήθηκε σε σας ο Σωτήρας, που είναι ο Χριστός Κύριος» (Λουκ. 2:11).
19. Τι φανερώνουν τα όσα προλέχθηκαν πάρα πάνω;
Από αυτά που προλέχθηκαν φαίνεται ότι οι Ιουδαίοι περίμεναν τον Μεσσία Χριστό και τον θεωρούσαν Υιό του Θεού και λυτρωτή του κόσμου.
20. Απαντά το όνομα «Μεσσίας», δηλ. «Χριστός», στην Παλαιά Διαθήκη;
Στην Παλαιά Διαθήκη μόνο στον 2ο Ψαλμό και μάλιστα κατά αναγωγική ερμηνεία αναφέρεται το όνομα «Μεσσίας». Το όνομα όμως «Μεσσίας» φαίνεται ότι ήταν το πόρισμα όλων των προφητικών ρήσεων της Παλαιάς Γραφής αλλά και αυτής της Ιεράς Παραδόσεως των Ιουδαίων η οποία πήρε την αφετηρία της από την ρήση του πατριάρχη Ιακώβ: «Δεν θα λείψει άρχοντας από τον Ιούδα και ηγούμενος από τους μηρούς του, μέχρι να εμφανισθεί Εκείνος στον οποίο ανήκει» --κατά το Εβραϊκό κείμενο, «μέχρι να έλθει ο Σηλώ, δηλ. ο ερχόμενος, εκείνος που κατέχει την εξουσία, ο Μεσσίας που είναι η προσδοκία των εθνών».
21. Πως προδιαγράφονται το πρόσωπο και η έλευση του Μεσσία;
Κατ’ αρχήν το πρόσωπο και η έλευση του Μεσσία προδιαγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη αμυδρά και ακαθόριστα (π.χ. Γεν. 12:3, 18:18, 22:16,18, 26:4, 28:14, 29:10). Έπειτα η ακαθοριστία και η αμυδρότητα αρχίζουν να υποχωρούν καθώς τα πράγματα διευκρινίζονται και η μορφή του Σωτήρα διασαφηνίζεται (Δευτ. 18:15-18, Ps. 11:109. Ησ. 7:14, 50:6, 53, Ιεζεκιήλ 34:23-31. Δανιήλ, 9:21-27), μέχρις ότου καθορίζεται βαθμηδόν και ο χρόνος της έλευσής του (Δαν. 9:24-27, Αγγ. 2:6-10, Μαλαχίας 7). Το ίδιο συμβαίνει και με την οικία και την πατριά, από την οποίαν έμελλε να γεννηθεί (Β΄Βασιλέων 2:16, Ησ. 11:1-3), τον τόπο (Mιχ. 5), και τις άλλες λεπτομέρειες της γέννησής του (Ψ. 101:10-11, Ησ. 11:1-3,), του βίου του (Ησ. 9:1-2, 26:19, 35:3-6), Zachariah 9:9), του θανάτου του (Ψ. 80:11-12, 40:10, 93:21, 48:22, Ζαχαρ. 11:12-13, 12:10, Ησ. 53:7) και της αναστάσεώς του (Ψ. 70:20, Ωσηέ 6:3, συγκρ. Και Ησ. 2, 60, Ιερεμίου 23:6, 30:31, (και Ωσηέ 2:18, Ιωήλ, 2:28, Αμώς 9,:11, Αβδιού 17, Ιωνά 1:17, Ναούμ 1:15, Αββακκούμ 3:2, Σοφωνίας 3:14συν, Αγγαίος 2:8, Ζαχαρίας 2:10, 14:8).
22. Τι ομολογούμε με τον άλλο προσδιορισμό «τον Υιό του Θεού»;
Με τον προσδιορισμό τούτο ομολογούμε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, του προάναρχου Πατέρα, ο Λόγος του Θεού που ανέτειλε από την θεία φύση, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το απαύγασμα της δόξας του Πατέρα.
23. Τι ομολογούμε με τον προσδιορισμό «τον μονογενή»;
Με την λέξη αυτή ομολογούμε ότι ένας είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, και ότι ήταν στους κόλπους του Πατέρα πριν από τους αιώνες, έχοντας γεννηθεί από αυτόν.
24. Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με αυτό;
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ονομάζει τον Ιησού Χριστό «Υιό Μονογεννή» και λέει, «και θαυμάσαμε την δόξα αυτού, δόξα ενός μονογενούς που προήλθε από ένα Πατέρα, γεμάτος από χάρη και αλήθεια» (Ιωάν. 1:14), και αμέσως μετά, «τον Θεό δεν τον είδε κανείς ποτέ, ο Μονογενής Υιός , που βρίσκεται στον κόλπο του Πατέρα είναι Εκείνος που τον φανέρωσε» (1:18).
25. Τι ομολογούμε με τις λέξεις, «τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων»;
Με τις λέξεις αυτές ομολογούμε, ότι ο ενανθρωπσμένος Λόγος του Θεού ήταν η δεύτερη υπόσταση της υπαρκτικής Αγίας Τριάδας, και επομένως ότι ήταν μέσα στον Πατέρα πριν από όλους τους αιώνες.
26. Τι ομολογούμε με τις λέξεις, «φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού»;
Με τις λέξεις αυτές ομολογούμε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, είναι Υιός κατά την φύση του, και όχι κατά χάριν, όπως εκείνοι που υιοθετήθηκαν μέσω του Ιησού Χριστού (Ιωάν. 1:14, πρβλ. και Κατήχηση 3 του αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων), και ότι είναι άχρονο φως που ανέτειλε από το άχρονο φως της Τρισήλιας Θεότητας. Ομολογούμε επίσης ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι φως όπως ο Πατέρας είναι φως, διότι είναι Θεός αληθινός όχι κατά χάριν, ή επειδή μετέχει στην θεία χάριν, αλλά από την φύση του, επειδή ανέτειλε από τον μόνο αληθινό Θεό, όπως μια ακτίνα ανατέλει από τον ήλιο.
27. Τι λένε οι Άγιες Γραφές σχετικά με αυτά;
Ο προφήτης Ησαΐας λέει, «ότι δεν θα δύσει ο ήλιος σου, και η σελήνη σου δεν θα εκλείψει, διότι ο Κύριος θα είναι για σένα αιώνιο φως» (Ησ. 60:19). Επίσης, ο απόστολος Παύλος λέει, «ότι εκείνος είναι το απαύγασμα της υποστάσεώς του που μεταφέρει τα πάντα με το ρήμα (τον ενεργό λόγο) της δύναμης του» (Εβρ. 1:3). Τέλος, ο ίδιος ο Ιησούς λέει για τον εαυτόν του, «Εγώ είμαι το φως του κόσμου, και όποιος με ακολουθεί δεν θα αντιμετωπίσει το σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής» (Ιωάν. 8:12).
28. Τι ομολογούμε με τις λέξεις «γεννηθέντα, ου ποιηθέντα»;
Με τις λέξεις αυτές ομολογούμε και επιμένουμε στην ομολογία ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι Υιός του πράναρχου Πατέρα και όχι κάποιο κτίσμα που θεοποιήθηκε κατά χάριν.
29. Τι ομολογούμε με τις λέξεις, «ομούσιον τω Πατρί»;
Με τις λέξεις αυτές ομολογούμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Υιός από την ουσία του Πατέρα, και όχι από κάποια παρόμοια ουσία, διότι έχει μέσα του ολόκληρη την ουσία του Πατέρα σαν φως εκ φωτός, και όχι κάποια άλλη ουσία. Ομολογούμε επίσης ότι είναι ο ίδιος Θεός Λόγος, που κάθεται στον θρόνο της υπαρκτικής Τριάδας.
30. Τι ομολογούμε με τις λέξεις, «δι ου τα πάντα εγένετο»;
Με τις λέξεις αυτές ομολογούμε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως Υιός και Λόγος του Θεού, ως φως εκ φωτός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, όχι μόνον δεν είναι κτίσμα, αλλά ο ίδιος ο δημιουργός της ορατής και της νοούμενης, και ότι από αυτόν έγιναν τα πάντα και χωρίς αυτόν δεν έγινε τίποτε από όσα έγιναν (Ιωάν. 1:3).
31. Τι εννοούμε με την φράση «δι’ αυτού εγένετο»;
Η φράση «δι αυτού εγένετο» είναι ίση με την φράση «από αυτόν έγιναν», δηλ. από την δική του βούληση και προαίρεση και όχι σαν να ήταν αυτός απλό όργανο ή μέσο (της δημιουργίας). Η Γραφή λέει, ότι «ήταν στον κόσμο και ότι ο κόσμος έγινε δι’ αυτού» = «από αυτόν» όπως προκύπτει από τα εδάφια 1 και 2 του πρώτου κεφαλαίου του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. [Στο επόμενο η συνέχεια]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου